Ενώ η «μεγάλη κυρία» της οικιακής ψυχαγωγίας, η Ελληνική Τηλεόραση σχεδόν 50αρίζει, εφαρμόζοντας σχεδόν πανομοιότυπα μοντέλα από τη γέννησή της, αναγκάζεται μέσα στα επόμενα 1-2 χρόνια να υποστεί το απόλυτο σοκ της εκ βάθρων ανανέωσης, που επιβάλλουν οι τεχνολογικές εξελίξεις, η ψηφιακή μετάβαση αλλά και ο ανταγωνισμός σε επίπεδο περιεχομένου.

Ο λόγος είναι απλός: Οι τηλεοπτικές οθόνες έχουν ενσωματώσει πλήρως την ιδέα της σύγκλισης, υποκύπτουν στην ανάγκη «όλα σε ένα», ενώ ο τηλεθεατής του καναπέ από την πλευρά του, μετατρέπεται σε έναν όλο και πιο απαιτητικό παγκοσμιοποιημένο  «connected consumer», που «παίζει στα δάχτυλά» το tablet, το laptop και τη συσκευή του κινητού του, πολύ καλύτερα από το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασής του.

Παράλληλα, η Apple TV ή iTV προαναγγέλλει το μεγάλο project της τηλεόρασης του μέλλοντος και μεγάλες εταιρείες όπως η Sony, η LG, η Samsung και η Sharp, σπεύδουν να δηλώσουν έτοιμες να κατασκευάσουν «οθόνες» και να ανταποκριθούν στην πρόκληση των πολλαπλών οθονών.

Η συζήτηση περιστρέφεται πλέον γύρω από την τύχη της τηλεοπτικής διαφήμισης και τις διεκδικήσεις των καναλαρχών για αποζημίωσή τους σε περίπτωση που θα είναι τεχνικά δυνατή η παράκαμψη των τηλεοπτικών σποτ.

Είναι πλέον προφανές ότι όση καθυστέρηση και αν σημειώνεται στην ψηφιακή μετάβαση, όσο και αν η κρίση έχει χτυπήσει στην καρδιά της τηλεοπτικής αγοράς, η «επόμενη ημέρα της τηλεόρασης είναι σήμερα»!

Οι νέες τεχνολογίες, αλλά και προτάσεις (a la carte τηλεθέαση, video on demand) που εισάγουν οι πλατφόρμες της συνδρομητικής TV, η πιεστική απαίτηση της Commission για μετάβαση από την αναλογική στην ψηφιακή, η μετάλλαξη της δημόσιας τηλεόρασης και η αλλαγή θέσεων στη σκακιέρα της αγοράς με νέους και παλιούς παίκτες, επιβάλλει άμεσο lifting σε όλα τα στάδια.

Θα μπορέσει η Ελλάδα να κερδίσει το στοίχημα της συμπαράταξής της στην πρώτη ή το πολύ στη δεύτερη γραμμή των χωρών που προχωρούν ψηφιακά;

Είναι ώριμη η τηλεοπτική αγορά να αντέξει απορροφήσεις και συγχωνεύσεις, τις οποίες ευνοεί και τεχνικά η ψηφιακή τηλεόραση;

Θα καταφέρουν οι μεγάλοι τηλεοπτικοί οργανισμοί να συνυπάρξουν, να ξεπεράσουν τους δανειακούς σκοπέλους και να αποδείξουν ότι έχουν πλάνο βιωσιμότητας;

Μήπως η  ψηφιακή μετάβαση θα προσανατολίσει τους παίκτες προς την κατεύθυνση του «διαχωρισμού» του τηλεοπτικού προϊόντος σε ελεύθερο και λιγότερο ποιοτικό και premium πλην «κλειδωμένου» περιεχομένου;

Πώς θα αντιδράσει ο τηλεθεατής που έχει μάθει στη δωρεάν παραχώρηση τηλεοπτικού προϊόντος με αντάλλαγμα την τηλεθέαση διαφημίσεων; Πως θα αντιδράσουν τα media agencies και οι διαφημιστές, πως θα απαντήσουν σε όλα αυτά οι μεγάλοι διαφημιζόμενοι (Κινητή Τηλεφωνία, Τράπεζες, Εμπορικές αλυσίδες) που παραμένουν σταθερές πηγές χρηματοδότησης της αγοράς;

Θα συνεχίσουν να επενδύουν με βάση τις επιδόσεις τηλεθέασης του μοναχικού τηλεθεατή ή θα λάβουν υπόψιν τους την «αλλαγή παραδείγματος» με το Internet και τον υπολογιστή να επελαύνουν, αν όχι αλώνοντας το τοπίο, σίγουρα όμως κερδίζοντας τις εντυπώσεις.