Ένα μεγάλο μέρος του buzz που γίνεται στα μέσα ενημέρωσης και στα φόρουμ της βιομηχανίας αφορά την ίδια την τεχνολογία του Διαδικτύου των Αντικειμένων. Πρότυπα, Ασφάλεια, Προστασία Προσωπικών Δεδομένων, σύνδεση με Bluetooth, Wi-Fi, κινητή τηλεφωνία ή σταθερό δίκτυο, είναι μεν θέμα συζήτησης, αλλά τίποτε από αυτά δεν αποτελεί πραγματικό εμπόδιο για την επιτυχία στην αγορά. Τρανταχτό παράδειγμα το iOS και το Android, των οποίων η επιτυχία δεν εξαρτήθηκε από την εφαρμογή προτύπων για να φέρουν την επανάσταση στη βιομηχανία smartphone.
Εν τω μεταξύ, οι σχεδιαστές μίας τεράστιας γκάμας προϊόντων έχουν ανακαλύψει το IoT και προσθέτουν συνδεσιμότητα και υπηρεσίες με εκπληκτική ταχύτητα. Πλυντήρια ρούχων, ψυγεία, φούρνοι, παπούτσια, αυτοκίνητα, κλειδαριές, οδοντόβουρτσες, ακόμη και γλάστρες γίνονται «έξυπνα». Η ιστορία της τεχνολογίας είναι γεμάτη με μεγάλες εφευρέσεις και κατορθώματα μηχανικής που δεν κατέληξαν να γίνουν ποτέ προϊόντα mainstream. Αξίζει να εξετάσουμε ορισμένα από τα καυτά θέματα που αφορούν το Internet of Things και θα καταλάβουμε ότι το εγχείρημα αυτό είναι απίθανο να αποτύχει και σίγουρα θα υιοθετηθεί από το σύνολο των καταναλωτών, που αναμφίβολα θα το εντάξουν στην καθημερινότητά τους.
Το πρόβλημα όμως με τα εκατοντάδες ζεύγη προϊόντος- εφαρμογής είναι ότι όλοι αυτοί οι ανεξάρτητοι συνδυασμοί σύντομα θα κατακλύσουν τους χρήστες, οι οποίοι τελικά θα καταστεί αδύνατο να τις διαχειρίζονται. Στην πραγματικότητα το Ίντερνετ των αντικείμενα δεν αφορά τόσο πολύ τα αντικείμενα. Για παράδειγμα, εταιρείες όπως η Waze -που ανήκει στην Google- επιτυγχάνει πιο αποτελεσματική συγκέντρωση δεδομένων οδικής κυκλοφορίας, λαμβάνοντας πληροφορίες από τα smartphones των χρηστών και όχι μέσω ενός εκτεταμένου δικτύου αισθητήρων στο οδικό δίκτυο, όπως θα προβλεπόταν σε ένα τυπικό έργο Smart City.
Έτσι, οι αληθινές έξυπνες πόλεις αρχίζουν να εισάγουν στην εξίσωση τη λήψη πληροφοριών από τους χρήστες και αρχίζουν να χρησιμοποιούν δεδομένα του Waze, ενώ μάλιστα αξίζει να σημειωθεί ότι οι ίδιοι οι χρήστες του Waze δεν έκαναν ποτέ ούτε μία ενέργεια για να στείλουν οι ίδιοι καμία πληροφορία. Με παρόμοιο τρόπο λειτουργεί και το Google traffic όπου καταγράφει συγκεντρωτικά την κίνηση των χρηστών που βρίσκονται στους δρόμους, ώστε να παράγει πληροφορία για την κίνηση σε αυτούς.
Εδώ είναι λοιπόν είναι μια αμφιλεγόμενη, αλλά συχνά ξεχασμένη αλήθεια. Η αξία των προϊόντων IoT, δεν προέρχεται από την τεχνολογία, ή το διαδίκτυο ή τα ίδια τα πράγματα. Η αξία δημιουργείται από την συγκέντρωση, αλληλεπίδραση και ερμηνεία των δεδομένων, μετατρέποντάς τη σε γνώση και ουσιαστική δράση. Δεν είναι ο αισθητήρας στάθμευσης που έχει σημασία για το οικοσύστημα, αλλά η εύρεση μίας θέσης στάθμευσης γρήγορα και με ακρίβεια.
Η εμπειρία του χρήστη είναι το κλειδί. Δεν είναι για το πώς τελικά θα προσθέσετε μία υπηρεσία στη συσκευή σας, αλλά για το αν η συσκευή σας λειτουργεί και συνεργάζεται με οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία. Είναι για το πώς όλοι εκείνοι οι αισθητήρες, οι συσκευές, τα πράγματα και οι υπηρεσίες μπορούν να ενσωματωθούν στον ψηφιακό τρόπο ζωής του χρήστη.
Μια βασική βελτίωση σε σχέση με το μοντέλο «μία συσκευή, ένα app”, είναι να συνδυαστούν πολλαπλές συσκευές σε μία χρηστική εμπειρία. Οι περισσότερες από τις αναδυόμενες Smart Home λύσεις (π.χ. Ninja Sphere, ImperiHome) επικεντρώνονται στην ικανότητα χειρισμού όλων των συσκευών από το ένα μέρος.
Αλλά γιατί να σταματήσουμε εκεί; Υπηρεσίες που δημιουργούν γνώση και οδηγούν στην ανάληψη ουσιαστικής δράσης από την συγκέντρωση πολλαπλών δεδομένων αποκτούν όλο και περισσότερη αξία. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν είναι όλες αυτές οι πηγές απευθείας από αισθητήρες ή συσκευές, αλλά νέα δεδομένα που προκύπτουν από το συνδυασμό πληροφορίας από ετερόκλητες πηγές.
Ένα καλό παράδειγμα είναι το «Nest Learning Thermostat». Που ρυθμίζει έξυπνα τη θερμοκρασία στο σπίτι σας και δε χρησιμοποιεί μόνο δεδομένα από την τρέχουσα θερμοκρασία του χώρου. Ανιχνεύει την παρουσία σας με αισθητήρες, «συνομιλεί» με άλλες συσκευές από το χώρο, ανιχνευτές καπνού, πλυντήρια, κλειδαριές, φώτα και άλλα, τα οποία πληροφορούν το σύστημα για τις κινήσεις και τις δραστηριότητες στο χώρο. Φυσικά ο μετρητής κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας δεσπόζει στο σύστημα, ώστε να κρατά την κατανάλωση ενέργειας σε αποδεκτά επίπεδα, τόσο για χάρη του καταναλωτή, όσο και του ηλεκτρικού δικτύου. Όλα τα παραπάνω, συνθέτουν ένα οίκο-σύστημα, που λειτουργεί χωρίς την εποπτεία και την παρέμβαση του χρήστη και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη αποδοτικότητα.
Ένα άλλο καλό παράδειγμα είναι οι πλατφόρμες Health & Fitness, όπως το HealthKit της Apple ή το Google Fit. Αντλούν δεδομένα από όλα wearables σας, τις εφαρμογές σας, τη θέση σας στο χώρο και πολλά περισσότερα, σε μια πλήρη εικόνα για εσάς. Αυτά τα δεδομένα θα μπορούσαν επίσης να μοιραστούν στους επαγγελματίες του ιατρικού τομέα και να οδηγήσουν σε νέους δρόμους στην ιατρική -και γιατί όχι- στη γέννηση ενός νέου φαρμάκου, ή καινοτόμου συσκευής.
Έτσι, εύκολα διαπιστώνουμε ότι χρησιμοποιώντας περισσότερες πηγές πληροφοριών, δημιουργούμε περισσότερες ευκαιρίες για καινοτομία, εισάγοντας δεδομένα από μία ή περισσότερες συσκευές σε μια ενιαία υπηρεσία. Είναι ουσιαστικά η διαφορά μεταξύ πρόσθεσης και πολλαπλασιασμού. Είναι το σημείο που το Internet of Things, αποϋλοποιείται και γίνεται Data Sapiens και δημιουργεί μία θάλασσα δεδομένων που οδηγούν στη γνώση. Το κεφαλαιώδες ερώτημα που σύντομα θα κληθούμε να απαντήσουμε ως κοινωνία είναι η χρήση της.
